„როდესაც თქვენი შვილი ტირის, განსაკუთრებით საზოგადოების თავშეყრის ადგილას, ერთადერთი რაც გვინდა არის რა? ის, რომ გაჩუმდეს და რაც შეიძლება მალე. თქვენი ეს  სურვილი-სრულიად ნორმალურია, მაგრამ, სტანდარტულად, მშობლები ყველაზე ხშირად იყენებენ ისეთ ფრაზებს, რაც არ არის რეკომენდებული და მიზანშეწონილი“, - ამბობს ფსიქოლოგი ნანა ფიფია, რომელიც იმ ფრაზებს გვიზიარებს, რაც ბავშვს ამ დროს არავითარ შემთხვევაში არ უნდა უთხრათ.

ნანა ფიფიას აზრით, როგორც წესი, მშობელი თავისი ფრაზებით და დამოკიდებულებით  უარყოფს და უნეიტრალებს ბავშვს ემოციებს, თითქოს არ აღიარებს შვილის ემოციებს, რაც ბავშვს უბიძგებს იმისკენ, რომ დამალოს, არ გამოხატოს ემოციები. ასეთი დამოკიდებულებით კი ემოციები არსად ქრება:

„ამ დროს ბავშვი რას აკეთებს? ცდილობს დამალოს, განდევნოს ეს ემოციები. რაც მისი ემოციური ცნობიერების განვითარებაზე უარყოფითად მოქმედებს. ასეთი დამოკიდებულება, გრძლევადიანად შესაძლოა უარყოფითად აისახოს ბავშვის ქცევაზე, მისი კომუნიკაციური უნარ-ჩვევების განვითარებაზე და შფოთვის დონეზე. როდესაც თქვენი შვილი, ეს ნიშნავს მხოლოდ იმას, რომ რაღაც ისე ვერ არის მისთვის. როგორი უმნიშვნელოც არ უნდა იყოს თქვენი შეფასებით პრობლემა, აქ უპირატესი არის არა თქვენი შეფასება, არამედ ის, რომ ბავშვს თქვენგან გაგება და მხარდაჭერა სჭირდება. ტირილით ბავშვი გამოხატავს ემოციას, როდესაც მას სიტყვები არ ჰყოფნის. აქ მნიშვნელოვანია ბავშვის ემოციების დაფასება, მიუხედავად მდგომარეობის და ვითარების“.

ფრაზები, რომელიც არ უნდა უთხრათ ბავშვს, თუ მას რამე აწუხებს და ტირის:

• ნუ ტირი!
• ყველა შენ გიყურებს!
• სირცხვილია!
• როგორ სულ მარცხვენ!
• რა გატირებს, პატარა ხომ არ ხარ!
• ახლავე გაჩუმდი!
• თუ არ გაჩუმდები, აქვე დაგტოვებ!
• რა იყო ეხლა ამაში საშიში, ასე რომ ტირი!
• საერთოდაც არ იყო მტკივნეული და შენ როგორ ტირიხარ!
• მორჩი ტირილს, თორემ სხვას გავატან შენს თავს!
• ახლა პოლიციას გამოვიძახებ, იცოდე!
• აი, შეხედე ბავშვს, არ ტირის! მხოლოდ შენ ტირიხარ!
• ბიჭები არ ტირიან!
• შენ სულ ტირი, სხვა არაფერი იცი!
• სანამ ტირი, არ მოგაქცევ ყურადღებას!
• მიდი და სხვაგან იტირე, არ მინდა მტირალას გიყურო!

იხილეთ ასევე:

ბავშვები არ „ფუჭდებიან“ ალერსით ან ყურადღებით - როდესაც ბავშვს ჩავიხუტებთ, მისი ტვინი გამოყოფს „კარგად ყოფნის“ ნივთიერებას

ბავშვის ინდივიდუალური თავისებურებები, რომელთა შესახებაც ბაღის აღმზრდელებმა დაკვირვება უნდა აწარმოონ